Jak szukamy to szukamy
Na niedzielę było mocne postanowienie wyruszyć w teren i przeszukać kominy w okolicy. Od rana lało więc już myślałem, że nic z tego nie będzie, ale jak tylko przestało lornetka w dłoń i w samochód.
Pierwsze oczywiście odwiedziny na Wrotkowie bo jakby inaczej. Oprócz siedzącego w budce Łupka, ani jednego sokoła.
Na osłodę swoje loty pokazały sąsiadki z piętra wyżej czyli pustułki. W sumie latało 3 sztuki.
Filmik niestety kiepskiej jakości bo latały bardzo, bardzo wysoko...ale chociaż muzyczka może wpadnie w ucho



Następny cel, komin EC Megatem Lublin.
Widać go nawet spod komina na Wrotkowie



Komin o wysokości 120 metrów. Dużo podeścików, konsrukcji metalowych. Tylko, że jedyne 4 km od Wrotkowa w linii prostej.



Jak dojeżdżaliśmy na miejsce było widać, że coś się kręci dookoła. Szybko na jednym z podestów namierzona pustułka. Po chwili rozmowy z Panem ochroniarzem przyleciały jeszcze trzy. Komin ładnie pobielony także trzeba go mieć na uwadze.

Drugie miejsce do zobaczenia to komin Veolia w Świdniku. Odległość od terenu Wrotki i Łupka już lepsza bo 10 km w linii prostej. Tu niestety cisza i spokój. Może drapole jeszcze nie zdążyły zapoznać się z nim odpowiednio, bo stoi w porównaniu z innymi od dość nie dawna, a może za niski bo mierzy 85 metrów.
A może po prostu było już za późno, bo robiło się powoli ciemno. Summa summarum, pobieleń praktycznie brak i ptaków brak.



Ciąg dalszy na pewno nastąpi

W dniach 22-25.08.2020 dzięki poświęceniu swojego czasu przez przez FF kalendarz.ff zwanym dalej Mietkiem i Jego żonie Iwonie, mogliśmy się do woli napatrzeć na sokoły przez słynną lunetę zwaną lusia. Sokoły były , tylko jakieś złośliwe. Łap nie pokazywały .
Obserwacje 22.08 .Jest relacja FF Terka
23.08 -2x
24.08-1x zlusią, raz sama
25.08-1x z lusią ,
Dzisiaj Mietek odjeżdżał i tylko na chwilę miał zajrzeć jeszcze . I znowu ponad dwie godz. nam zeszło Powód był. Bo jakaś niespodzianka nam się objawiła.
Podczas tych kilku spotkań różnie bywało , np. 3 godz. oglądania pleców sokoła. Czekamy , bo może się ruszy i wyskoczy na polowanie , bo taka pora . I ruszył -3 kroki po galerii i zaczął jeść coś z zapasów, jeszcze bardziej niewidoczny. Mietek wiele razy musiał lusi nogi rozkładać, bo jedna obserwacja wiązała się z oglądem dwóch kominów , z kilku stron każdy
Dzisiaj na koniec pięknie para latała wokół komina, kiedy jeden z sokołów przysiadł na nim jeszcze na koniec rzut obiektywu i ...... nowe wątpliwości . To suche fakty.
Jest jednak sezon ogórkowy , zatem trochę spekulacji nie całkiem bezpodstawnych.
1)Terka już wcześniej z relacji ze Słupska pisała o bosym sokole. Mietek dzisiaj oglądając jedną z moich fot też stwierdził , że bosy .
2) Podczas obserwacji z ostatnich kilku dni był przez moment sokół i wydawało si , że ma czarną obrączkę. Temat nie był poruszany , bo nie dał się zaobserwować dłużej.
3) Niebieską widzieliśmy wszyscy.
Dzisiaj ,doświadczony Mietek i ja o wiele mniej, na 90% znowu widzieliśmy sokoła z czarną obrączką. Padał deszcz , sokół na galerii przyciśnięty do ściany komina , a Mietek miał już mieć przejechane z 200 km.
Lusia musi znowu zawitać , bo robią się jaja , tzn. może być dużo jaj z powodu odpowiednika lowelasa Franka
Dziękuję kalendarz.ff za poświęcenie swojego czasu , Jego żonie Iwonie za wyrozumiałość ( Bo wszystkie Iwony to fajne dziewczyny)

Krótka impresja z wieczorku u sokoła.
Późny i niezaplanowany wypad. Na K1 pusto, na galeriach wciąż widać pozostawiony sprzęt , a na kominie nowe zaprawki cementowe.
Na K2 od razu widzę sokoła . Nie dał szansy na próbę zrobienia ciut lepszej foty. Od razu odleciał. Ląduje po 2-3 minutach na pusto i intensywnie się rozgląda . Znowu start . Powrót z łupem i sjesta . Krótko , a jaką radochę miałam A tym razem siedział i po kolacji ciągle się czochrał, podnosząc co rusz łapę. Wredota. Kiedy był podglądany przez lusię , ani razu tak się nie prezentował
Widok przed pierwszym startem


Polowania c.d.


Powrót i kolacja


Sjesta i pa pa

Wczoraj byłam , dzisiaj byłam. Bez fajerwerków . I ja i sokół odhaczyliśmy listę obecności.
Wciąż jest

Trochę smutnej historii z archiwum - 2011 r.