Sokół wędrowny Falco peregrinus
Gatunek skrajnie nieliczny w Polsce (Tomiałojć i Stawarczyk 2003). Jego liczebność szacuje się obecnie na 15-20 par lęgowych
(Chodkiewicz i in. 2015).
Corocznie przybywa jednak informacji o nowych stanowiskach. Sokół wędrowny gniazduje w Górach Stołowych od 2003 roku.
Pierwszy udany lęg miał miejsce dopiero po 4 nieudanych próbach, w 2007 roku. W latach 2014-2016 na terenie badań
stwierdzono już 3 pary lęgowe, zaś w dwóch kolejnych miejscach widywane były prawdopodobnie inne, nielęgowe ptaki.
Stanowiska oddalone są od siebie o ponad 3 km. Wszystkie sokoły wędrowne lęgowe w Górach Stołowych gniazdują
na półkach skalnych, które gwarantują stabilność jaj w gnieździe oraz pod nawisami skalnymi, zabezpieczającymi lęg
i ptaki dorosłe przed niekorzystnymi czynnikami atmosferycznymi, często też w starych gniazdach kruka
Corvus corax (w 2016 r. – 2 lęgi).

W 2016 r. sokoły wyprowadziły 2 młode tylko z jednego gniazda.
W drugim gnieździe ptaki złożyły tylko jedno jajo, które z niewiadomych przyczyn zniknęło.
W trzecim gnieździe, jaja umieszczone na zbyt wąskiej półce skalnej, stoczyły się z niecki gniazdowej
i uległy zniszczeniu.