Sokół wędrowny - PGE EC Lublin - 2024

O 13:11 Czajnik nadleciał z dołu, zakręcił małe kółko w powietrzu i ponownie wylądował na poręczy pilnować budki. Tym razem ćwierkał i patrzył do góry.
 


Pokrzątał się w środku przez kilka minut
 


i zaraz wyszedł na próg    film

Znowu bardzo dokładnie czyścił sobie garnitur. 
Wszedł do budki na 2 minuty, grzebnął w dołku, posiedział w nim.
I ponownie ulokował się na progu.
 



Myślę, że Wrotka rano dała mu taki sygnał - szykujemy gniazdo dla nowych pokoleń...
 

Wreszcie, kiedy już zbliżały się dwie godziny dyżurowania, Czajnik pomyślał, że chyba na dziś wystarczy.
O 15:09 zeskoczył na poręcz, przebiegł na róg barierki, patrzył do góry. Nie pojawił się żaden znak, że może opuścić stanowisko. Wrócił więc na próg, na chwilę zajrzał do budki i znowu na próg. I znowu muskanie już wielokrotnie wymuskanych piórek.

Po 9 minutach przemieścił się na róg barierki i znowu czekał na znak. Ten chyba nie nadszedł, bo Czajnik nie odleciał, tylko skoczył za budkę. Spędził tam trochę czasu i o 15:21 ruszył na krótką przebieżkę 


 

Zaraz wrócił na poręcz i kontynuował odświeżanie garnituru.
Nikt go z dyżuru nie zwolnił - zasiadł więc znowu na progu.
Kilka minut tak posiedział,  czyścił  wciąż pióra i czekał - może lecieć, czy nie. 
 


 Nareszcie  o 15:36 zgoda nadeszła   i Czajnik udał się do swoich innych, ważnych spraw.

Czajnik zjawił się tuż przed dwunastą na rogu barierki.
Raz coś mruknął przy lądowaniu, popatrzył na komin i poleciał dalej. Był pół minuty.

Godzinę później, około 13.02 widać było dwa sokole przeloty, a po chwili na barierce przed wejściem wylądowała Wrotka.

 

Ktoś musiał fruwać po niebie, bo tam spoglądała. Popatrzyła jeszcze za siebie, 

 

za chwilę zerwała się i poleciała. Zatoczyła łuk i zniknęła wysoko w górze. Potem musiała wrócić w okolice komina, bo przez kilka minut słychać było jej ciokanie.